Öfloraj (Sıvazlama)

 

Öfloraj klasik masajın temel manuplasyonudur. Terimin Türkçe karşılığından da anlaşı­labileceği gibi, ofloraj deri üzerine yapılan sı­vazlama hareketleridir. Ofloraj yüZeysel ya da derin uygulanabilir.

 

a)Yüzeysel Öfloraj

 

Yüzeysel ofloraj, tüm avuç içiyle ve ola­bildiğince az basınçla uygulanır. Parmaklar birbirine bitişiktir. Başparmak, uygulama ala­nının büyüklüğüne göre, vücut yüzeyine tam yerleşebilmesi için, açık ya da bitişik bulunur. Tek ve çift el kullanılabilir.

Bu manuplasyon basit görünmesine kar­şın, uygulaması o kadar kolay değildir. İsteni­len gevşemenin sağlanabilmesi için büyük de­neyim gerektirir. Gereğine göre doğru uygula­mada yüzeysel öflorajla, kasılmış kaslar gevşetilebileceği gibi, kas spazmları da çözülebi­lir.

 

 

Bunun için şu noktalara dikkat edilmelidir.

 

El basıncı çok hafif, başlangıç ve bitişte elin deriye teması hastanın ancak hissedilece­ği yumuşaklıkta olmalıdır. El esnek ve güven­li yerleştirilmeli; tüm avuç içi deriye değmeli ve tedavi edilen alanın eğimlerine iletilen ba­sınç eşit ayarlanmalıdır.

Yüzeysel öfloraj da, basınç çok hafif oldu­ğu ve kan dolaşım direkt etkilenmediği için, ilerleme yönü önemli değildir, tedavi süresin­ce hastanın manuplasyonu nasıl algıladığı iz­lenmelidir; genelde dinlendirici ve sakinleşti­ricidir. Hareket, kol ve bacaklarda gencide merkezi yöndedir.

Çekingen ve duyarlı hastalarda, yüzeysel öflorajdan derin öfloraja geçerken basınç ya­vaş yavaş arttırılmalıdır.

Hastanın gevşeyebilmesi için masaj tem­posunun ayni düzeyde kalması çok önemlidir. Gidiş ve başlangıç yerine dönüş temposu aynı olmalı, başlangıçtaki ritm aynen korunmalıdır. Düzenli tempo, masörün kendi vücut posizyonunun rahat, el ve kollarının kontrollü hareke­tiyle olasıdır.

 

b) Derin Öfloraj

 

Bu manuplasyonda, mekanik ve refleksif etkinin elde edilebilmesi için, yeterli basınç verilmesi gerekir. Derin öflorajda amaç, kan ve lenf dolaşımının mekanik olarak desteklen­mesidir.

Derin öfloraj, avuç içi, parmaklar, başpar­mak ve el sırtıyla; tek ya da iki elle uygulanır. El ya da eller geriye dönüşte vücuttan ayrıl­maz, çok yüzeysel, adeta okşayarak başlangıç yerine döner. Gerek verilen basınç, gerekse tempo ayni düzeyde olmalı, bu düzen masaj sonuna kadar korunmalıdır. El sırtı ve avuçlar, gereğine göre dönüşümlü kullanılabilir.

Genel Öfioraj

Genel öflorajda amaç, kullanılacak ara mad¬denin sahaya eşit olarak dağıtılmasını sağlamak ve partneri masa¬jın gelişmelerine hazırlamaktır.

 

Sonuç Olarak

 

1.  Kol ve bacakların derin öflorajın da ha­reket, daima ven ve lenf damarlarındaki akışı­na uyacak biçimde ve kas liflerinin gidişi yö­nündedir.

2. Hareket, tüm kas boyunca, kasın bir ya­pışma yerinden öteki yapışma yerine kadar sürmelidir.

3. El ya da eller, çok hafif bir basınçla baş­langıç yerine, adeta okşayarak dönmelidir.

4.  El ya da eller kasın ya da kas grubunun şekline tam oturacak biçimde yerleşmiş olmalı, hareket boyunca bu durum ko­runmalıdır. Kasın büyüklük ve biçimine göre ya tam avuç içi, ya parmaklar ya da başpar­mağın son bölümünden yararlanılabilir.

5.  Kasın başlangıcından kasın bitiş yerine kadar hareketi aynı basınçla sürdürmek her ne kadar kuralsa da, karınlı kaslarda kasın ka­rın bölümünde basınç biraz yükseltilebilir.

6. Hareket ritmik sürdürülmelidir.

7.  Hareketin hızı, başta ve sonda değişme­melidir.

 

Uygulanacak teknik, tedavi edilen kasın büyüklüğü ve şekline göre değişir. Örneğin kol gibi küçük karınlı kas gruplarında öfloraj tek elle yapılır. Tek el avuç içiyle yapılan öf­loraj da, ilk dört parmak birbirine yapışık, baş parmak ise ayrık tutulur.

Tek el öflorajı iki değişik teknikle uygula­nır. Kol veya baldırda uygulanan ilk teknikte el, avuç içiyle kasın veya kas grubunun kalpten uzak yapışma yerine, kası lam kavrayacak biçimde yerleştirilir. İlk dört parmak birbirine bitişik olarak kasın bir tarafında, başparmak da öbür tarafındadır. El, kası bir pense, ve­ya bir boruyu kavrar gibi tutar. Basınç tüm avuç içine dağıtılır. El kalp yönünde kaydırı­lır. Baş parmak da, yanlarda, deriden ayrılma­dan sıvazlamaya katılır. Kasın kalbe yakın ya­pışma yerine varıldığında parmaklar uçlarıyla, alt bacakta dizin arkasını (popliteal bölge), alt kolda dirsek için üst kolda da, fleksörlar sı­vazlanıyorsa, koltuk altını sıvazlar.

İkinci teknikte, birbirine yapışık dört parmakla, kas veya kas grubu sıvazlanır. Bu tek nikte basınç parmakların altındadır. Baş parmak diğer parmaklara yapıştırılabileceği gibi, örneğin m. tibialis anteriorun sıvazlamasında

olduğu gibi serbest de kalabilir. Büyük karınlı ve geniş yüzeyli kaslarda "iki el öflorajı" tekniği uygulanır. Bunun için, tüm parmaklar birbirine bitişik olmak üzere.

 iki el yan yana kas grubunun üzerine yerleşti­rilir. Basınç, kasın biçimine göre, parmaklar altında veya avuç içiyle birlikte parmaklar al­tındadır. Dizin he­men üst tarafından başlayan sıvazlama, kasık­ta biter. Eller kasığa ulaştığında içte bulunan el, kasık bağını aşağıdan yukarıya parmak uçlarıyla sıvazlar(lenf düğümlerinin bulunduğu alan). Gerek tek el, gerekse çift elle yapılan öflorajlarda dönüş, eller deriden ayrılmadan, fakat daha hafif bir basınçla aşağıya doğru kaydırılarak yapılır. Eller hiç bir zaman deri­den ayrılmaz. Geriye, başlangıç yerine dönüş­te basınç çok hafif, okşayıcı niteliktedir. İki el öf­lorajı uylukta ve karında, hatta göğüs kafesinin arka yan bölümünde, aykırı olarak yani kas liflerinin gidişinin ters yönünde de yapıla­bilir.Dizin hemen üstüne, aykırı olarak yan yana yerleştirilen eller, tüm parmaklar birbi­rinden ayrılmadan, ileri geri kaydırılır. Benzer teknik karın kaslarının yüzeysel öflorajında da uygulanabilir.  Eller,vücudun  eğriliklerine uyabilmesi için gevşek ve tüm yüzeyleriyle deriye yerleştirilmiş olmalıdır.

 

Çift el öflorajının diğer bir uygulama tek­niği de "el el üstünden" yöntemidir. Dizin hemen üstün­de tümüyle aykırı olarak yerleştirilen bir el, kasık yönünde bir el genişliği kaydırıldıktan sonra havaya kaldırılır ve onun yerine diğer el konur. Havaya kalkan el, diğer elin üstünden aşırılarak, kalkacak olan elin yerine getirilir ve bu şekilde ilerleyerek kasığa kadar çıkılır. Aynı yöntem, yüz üstü veya sırt üstü yatan hastanın baldır kaslarında da uygulanabilir. Dönüş gene havadan yapılarak eller başlangıç yerine getirilir. Ama, elin biri daima hastanın vücudundadır.

Düz ve geniş yüzeyli kaslarla fasialarda ve daha derin etkinin gerekli olduğu durumlarda "el sırtı" tekniği uygulanır. Buna "parmak sırt­lan" tekniği de diyebiliriz. Dip eklemlerinden tam olarak bükülen ilk dört parmak, sırtlarıyla kas grubunun kalpten uzak yapışma yerine yerleştirildikten sonra, düzenli bir basınçla kalp yönünde kaydırılır.Eller omuz düzeyine eriştiğinde, avuç açılır ve açılan avuç, yukarı çıkarken izlediği yoldan veya göğsün yanlarından, iki el öflora-jında olduğu gibi hafif bir basınçla sıvazlaya­rak başlangıç yerine döner.